Hierbij een verhaal uit eigen doos, wat iedereen die lang genoeg als commerciële professional werkt een keer zal overkomen in een of andere vorm.
Ik was een jaar of vijf werkzaam voor een klein bedrijf, dat componenten levert voor onder meer de medische industrie. Opgeklommen tot sales manager (puinruimer) had ik een project van mijn directie in mijn schoot geworpen gekregen. Voor een grote klant hadden wij de opdracht gekregen een speciaal stuk elektronica te ontwikkelen, dat een belangrijk onderdeel ging vormen van een nieuw product van deze klant. In samenwerking met onze Scandinavische leverancier moesten wij binnen een ongelofelijk korte tijd een proefexemplaar gereed hebben, om de klant in staat te stellen haar nieuwe product te showen op een aanstaande beurs.
Maar Murphy torpedeerde alle pogingen die we hadden gedaan om een werkend en betaalbaar ontwerp te produceren. Verkeerde onderdelen, menselijke fouten, slechte testen, you name it. Maar de tijd ging dringen. Aan het einde van die week zou de inkoper van de klant een demo van het gewenste proefmodel bij ons komen bekijken. Na een enige nachten doorwerken, andere klanten en projecten daarbij verwaarlozend, had mijn Scandinavische counterpart een werkend proefmodel gereed. DHL werd gebeld en met een nachtvlucht was het hart van een succesvolle beurs van mijn klant onderweg om precies een kwartier voor de demo bij ons te arriveren. "Je hebt toch wel alles goed getest?" vraag je nog. "Natuurlijk, wat denk je wel" klinkt het in het Engels met een noordelijk accent.
Dubbelcheck
Dan zit je de morgen van de grote demo in de auto op weg naar je werk. En begin je te twijfelen. Is er voldoende getest? Zal het pakket op tijd arriveren? Je kan er niks meer aan doen, maar toch doe je nog wat telefoontjes. Check, check, dubbelcheck.
Op kantoor voer je nog snel een track and trace uit en het pakket is inderdaad onderweg. Een kleine last valt van je schouders af. Dan gaat de bel. Stropdas recht, jasje aan en een snelle hand door je haar. Er staan vier man voor de deur, in plaats van alleen de inkoper. "Ik heb meteen mijn directeur, onze hoofd ontwikkeling en een belangrijke klant voor onze machine meegenomen. We waren toch onderweg richting de beurs en ze zijn ook zeer benieuwd naar jullie mooie stuk elektronica. Maar we hebben een beetje haast, dus laten we meteen maar met de demo starten."
Handen worden geschud en over de schouders van je gasten zie je de geel/rode kleur van de DHL koerier jouw richting oprijden. Koffie wordt ingeschonken en je vertraagt de boel zo lang, dat ondertussen een collega het pakket van DHL kan aannemen en de elektronica kan aansluiten.
Trofee
"Heren deze kant op", dirigeer je het gezelschap richting demoruimte. De zwarte doos met elektronica staat als een trofee midden op de demotafel opgesteld. "Kunt u de deksel ervan halen", vraagt de hoofd R&D. "Ik ben wel benieuwd hoe de elektronica er van binnen uit zit." Met een soepele beweging schroef je het deksel eraf en je geef een afstandbediening aan de directeur, wijzend naar het rode knopje. "U heeft toch wel alles goed getest dit keer?" vraagt de inkoper. "Natuurlijk, wij geloven in check, check, dubbelcheck."
Nog voor de hoofd R&D een blik in de zwarte doos kan werpen, drukt de directeur met een grijns op het gezicht op de knop. Nog geen seconde later vliegt met een enorme knal en steekvlam een grote condensator uit de zwarte doos om zich een groot gat te boren in het systeemplafond. De ruimte vult zich met dikke rook. Gelukkig werkt de brandblusser die in de hoek van de ruimte staat. Check, check, dubbelcheck.