Aso? Wat nou Aso

Zo, ik ben terug van een lange break op dit blog. Mijn eerste vrije werkdag sinds 13 maanden. Dus niks recessie. Dank je, het gaat goed.

De grote stapel vaktijdschriften, die de afgelopen maanden een onzinnige hoogte heeft bereikt, begint sinds vandaag weer te slinken. Het is lekker om weer creatieve input te krijgen en ook om me weer gezellig te ergeren.

Laat ik een voorbeeld van de laatste categorie geven. Het commentaar van Astrid Pummel in de Adformatie van 12 november met als titel "Aso pitch". (hier online te vinden, tweede item)

Mijn irritatie zit in het volgende zinnetje: "De lijst geeft van vraag 1 a,b,c t/m vraag 7 a,b,c, blijk van een totaal gebrek aan voorkennis of zelfs maar de suggestie dat de potentiële nieuwe opdrachtgever zich verdiept heeft in de bureaus die hij op zijn longlist heeft gezet, en bovenal van een onwaarschijnlijk gebrek aan respect voor de geadresseerden."

Blijkbaar is het in de reclamewereld niet de gewoonte dat leveranciers zich verdiepen in klanten, maar dat klanten zich dienen te verdiepen in hun leveranciers. Erger nog, dat een brief van een potentiële klant met als aanhef "Geachte heer, mevrouw" als asociaal te bestempelen valt.

Mag ik even de heren en dames wakker schudden, die hun creatieve talenten inzetten om een nieuwe rookworst, snellere auto of die zoveelste verzekering aan de man helpen brengen? Wees blij dat er leveranciers zijn die je benaderen voor een potentiële klus. Stop met klagen over 'pitch perikelen'. Gooi die misplaatste arrogantie van je af, dat leveranciers geen beleefd briefje aan je mogen sturen zonder zich uitvoerig in jullie bureau te verdiepen. Weet je wat onbewustasociaal is? Potentiële klanten afzeiken en ondertussen gillen over de recessie. Foei.

Het eerste wat me te binnen schoot na het leven van het stukje van Astrid was: Multilul: creative advertising media & communication consultants agency. De geniale persiflage van Jiskefet op de reclamewereld. (kijk hier voor fragmenten).