Laat die baard nog maar een tijdje staan

Tijdens een lekker weekendje weg heb ik een keer rustig aangedaan met het lezen van vakliteratuur. Normaal gesproken lees ik me op vakanties helemaal bij, maar gezien het lekkere weer en drukke agenda voor de boeg heb ik me beperkt tot 1 boek. En wel het managementboek van het jaar: En nu laat ik mijn baard staan, van Leen Zevenbergen.

Is het wat? Ja, prima geschikt als managementlectuur tijdens een rustig middagje op vakantie met een biertje en borrelnootjes onder handbereik. Meer dan dat is het niet. Ik zal me nader verklaren.

Eerste indruk
Voor slechts 20 euro heb je een prachtig vormgegeven hardcover boek in handen, met veel afbeeldingen, kleuren en een speelse opmaak. Leen heeft het boek in Hongarije laten drukken, waardoor hij voor een relatief laag bedrag het boek op deze manier kan presenteren. Het boek is geschreven in korte stukjes, soms columnachtig, waardoor je het makkelijk pakt en niet in een ruk hoeft uit te lezen. Het maakt het boek als ontspannen managementvoer er fijner door, maar mist daardoor wel diepgang.

Als ondertitel van het boek heeft hij gekozen voor Creatief ondernemen & sprankelend inspireren. Deze vier woorden gebruikt hij ook als de hoofdthema's in het boek. Het blijven echter voor mij wat abstracte begrippen. Bij creatief ondernemen kan ik me wel wat voorstellen, maar sprankelend inspireren blijft vaag en niet meer dan een hippe kreet.


Content
Er zit niet veel inhoud in het boek. Bitterweinig eigenlijk. Het zijn een collectie persoonlijke verhalen en beschouwingen over het oprichten en leiden van bedrijven en de tekortkomingen die Leen ziet bij zijn collega's. De tips en ideeën blijven hangen op het niveau van: 'zorg voor genoeg fun binnen je bedrijf' en daarbij geeft hij wat eendimensionale voorbeelden. De diepere betekenis van de voordelen van fun voor een organisatie, enige wetenschappelijke onderbouwing of onderzoek en complete casestudies ontbreken.

"...stiekem lieten we in een weekend boven de ingang in grote koeienletters 'House of Fun' schilderen." Dit is een voorbeeld hoe hij de toon wilde zetten in een bedrijf om deze na een fusie te laten spetteren. Oké, leuk idee. Maar toen? Hoe is deze studentengrap omgezet in een betere samenwerking, wat waren opvolgende acties enzovoort. Dit valt allemaal niet te lezen.

Tegeltjes voor wijsheden
In het juryrapport van het managementboek van het jaar viel onder andere de term tegeltjeswijsheden. Als je een aantal ideetjes in het boek op een rijtje zet, dan kom je tot de volgende tegeltjes:

• Laat uitgebluste bedrijven weer tot leven komen door de methode van de Nightmare competitor.
  
• Gebruik de creatieve vermogens binnen je bedrijf
• We moeten weer leren spelen
• Fun en plezier in werk staat centraal
  
• Doe tijdens je werk af en toe helemaal niets
• Zet de flow in beweging binnen je bedrijf
• Breng chaos en orde in balans
• Innoveren is moeilijk en eng omdat het durf en onderschap vergt
• Zet de 5 D's in een andere volgorde. Dus Dromen, durven, denken, doen en doorgaan.
• Authenticiteit is een van de belangrijkste eigenschappen voor leiders en managers
• Enzovoort.
  

Conclusie
Ondanks sterk autobiografische zienswijzen en ongefundeerde stellingen heb ik het boek met veel plezier gelezen, ook dankzij de mooie opmaak. Zoals ik op het strand ook graag een plat tijdschriftje lees, zo heb ik tijdens drie zonnige dagen dit boek doorgelezen. Het is vlot geschreven, bevat aardige anekdotes maar niks beklijft echt. Wat mij betreft zeker geen terechte winnaar van het managementboek van het jaar. Ik heb er met de Nightmare competitor methode wel een werkvorm voor mijn trainingen aan over gehouden.