Moi voiture et en panne

Ik sta al drie kwartier met mijn handen in mijn zakken en ik weet nog steeds niet wat er gaat gebeuren. Locatie? Een oude Peugeot garage in een klein dorp langs de Route de soleil. Tijdstip? Rond 2 uur 's middags, de eerste dag van mijn vakantie. Wat doe ik daar? Nou, zoals gewoonlijk gaat mijn auto weer eens kapot als ik ermee op vakantie wil.

Ik heb vlak voor mijn vakantie mijn auto een beurt gegeven, zodat ik niet met te weinig olie, vlakke bandjes of andere ongein te maken krijg als ik 140 km/uur richting de zon wil rijden. Maar ja. Een auto is een apparaat en onderdelen kunnen gewoon kapot gaan. Deze vakantie begeeft de bobine in de motor het, aangekondigd door flikkerende lampjes op mijn dashboard. Auto meteen aan de kant zetten.

Zelfmoord voor de motor
Dus dan sta je stil, langs een drukke snelweg. Telefoon pakken en mijn vaste garage bellen: "Zo te horen is je bobine kapot. Je kan het beste Ford travelcare bellen." Travelcare: "U moet de alarmcentrale hebben". Alarmcentrale: "U moet zelf de Gendarmerie bellen, want de tolweg is staatseigendom." Gendarmerie bellen en in mijn steenkolen Frans duidelijk gemaakt dat we gerepatrieerd moeten worden, omdat verder rijden met een kapotte bobine zelfmoord voor je motor is.

Wonder boven wonder arriveert een uurtje later een man van een lokale garage, chagrijnige kop, die wat prutst aan draadjes in mijn motor. Ik vertel hem dat volgens mjin eigen garage de bobine defect is. Hij schud met een glimlach zijn hoofd en maakt me duidelijk dat die vast niet kapot is. De hele rit achterin zijn vrachtwagen op weg naar zijn garage zegt de beste man helemaal niks en kijkt hij strak voor zich uit.

Weer terug in de garage, eer paar uur later. Als ik zo om me heen kijk heb ik niet het gevoel dat mijn klandizie op prijs wordt gesteld. Ik word niet aangesproken, iedere monteur negeert mijn blik en ik heb geen idee of er aan mijn probleem wordt gewerkt. Mijn auto is na het repatrieren in de garage neergezet met de motorkap open en een monteur heeft er even een blik op geworpen en ik heb twee keer de auto op zijn verzoek mogen starten. That's it. Ik wacht ondertussen al bijna twee uur. Al mijn pogingen om te vernemen of, wanneer en hoe er iets gaat gebeuren, worden door de baas van de garage weggewuift.

Na twee en een half uur wachten en precies anderhalve minuut nadat er eindelijk een keer een monteur iets serieuzer een blik op de motor heeft geworpen is het garageteam eruit: mijn bobine is kapot en moet worden vervangen. No shit. "Kom einde van de middag maar weer terug dan zorg ik ervoor dat de bobine is vervangen." Uiteindelijk is de auto nog voor sluitingstijd gemaakt. Nog enkel een bezoekje de volgende dag aan een Ford garage 30 kilometer verderop om de software te resetten. Wij kunnen door, de vakantie is slechts een dagje vertraagd.

Contact maken
Waarom dit verhaal? Simpel. Ik ben eigenlijk fantastisch goed geholpen door die lui van de garage. Alleen ontbreekt er communicatie. Daardoor weet je als klant niet wat er gaat of kan gebeuren, wat de volgende stap kan zijn en hoe lang het allemaal mogelijk duurt. Als de lui van die garage gewoon even contact maken met mij, zeggen dat het allemaal best in orde komt, een bakkie koffie aanbieden en een tip geven dat er een goed hotel in het dorp aanwezig is mocht het allemaal wat langer duren dat voel je je een stuk beter dan een middag in een stinkende garage doorbrengen en geen idee hebben wat er gaat of kan gebeuren.

Uiteindelijk is mijn steenkolen Frans niet goed genoeg om ze dit mee te geven. Ik betwijfel of ze er iets mee zouden hebben gedaan. Ze hebben verstand van auto's en niet van klanten.